Nauka w naszej szkole jest bezpłatna, to znaczy nie ma miesięcznego czesnego.
Jedynym zobowiązaniem jest jednorazowe wpisowe na każdy rok nauki.
W roku 2019 wynosi 300PLN.
Pieśń SzkołyGdy we wrześniu spotykamy się razem
|
Angielska wersja Pieśni SzkołyWhen we'll meet together in Autumn
Projektowa wersja - Comenius SongWhen we meet together at the Project
|
Niemiecka wersja Pieśni SzkołyUnser Lied
|
Szkoły niepubliczne w raporcie Instytutu Spraw Publicznych W Instytucie Spraw Publicznych powstał raport autorstwa prof. Elżbiety Putkiewicz i dr Anny Wiłkomirskiej z Uniwersytetu Warszawskiego "Szkoły publiczne i niepubliczne". W Polsce są 1362 szkoły niepubliczne, co stanowi 9,9 proc. ogółu. W tym 432 (2,6 proc) to podstawówki, 484 (7,7 proc) gimnazja, 446 (19,4 proc.) licea ogólnokształcące. W niepublicznych szkołach podstawowych uczy się 0,8 proc. ogółu uczniów, w gimnazjach 1,6 proc, w liceach ogólnokształcących 3,6. Blisko połowa szkół niepublicznych to szkoły prowadzone przez Kościół i organizacje wyznaniowe. Fakt, że popularność niepublicznych szkół wzrasta wraz z wyższymi szczeblami nauczania, autorki opracowania tłumaczą wzrastającymi aspiracjami rodziców. Ukończenie liceum to najprostsza droga dostania się na studia. Podczas gdy podstawówka nie odgrywa znaczącej roli w karierze dziecka, to wybór szkoły ponadgimnazjalnej decyduje o jego przyszłości. Szkoły niepubliczne stwarzają lepsze warunki do nauki. Klasy są małe, lepsze jest wyposażenie tych szkół w komputery. Autorki losowo wybrały 18 szkół z Mazowsza i 18 szkół z Małopolski. Średnia liczba uczniów w klasie szkoły podstawowej publicznej to 23 osoby, niepublicznej - 11, w gimnazjach odpowiednio 25 i 17, w liceach 22 i 15. Liczba uczniów przypadająca na jeden komputer w publicznej szkole podstawowej - 25 w niepublicznej - 16, w gimnazjach odpowiednio 24 i 8, w liceach 21 i 9. W takich warunkach wyniki nauczania są też zdecydowanie lepsze w szkołach niepublicznych. Średnia ocen z języka polskiego dla uczniów ostatnich klas szkół podstawowych, uzyskana w pierwszym półroczu w szkołach publicznych wynosiła 3,64, a dla szkół niepublicznych - 3,93; analogicznie dla uczniów ostatnich klas gimnazjów - 3,4 i 3,96, a dla uczniów liceów ogólnokształcących - 3,06 i 3,78. Oceny z matematyki to: szkoła podstawowa publiczna - 3,57, niepubliczna - 4,09; gimnazjum publiczne - 3,28, niepubliczne - 3,83; liceum ogólnokształcące - odpowiednio - 2,76 i 3,53. Dobre wyniki nauczania potwierdzają też egzaminy zewnętrzne. Sprawdzian po szkole pod-stawowej i egzamin gimnazjalnych wypada lepiej w szkołach niepublicznych niż publicznych. Uczniowie szkół niepublicznych osiągają wyższe oceny, mimo że trafia do nich więcej chłopców niż dziewcząt. Regułą zaś jest, że chłopcy słabiej się uczą niż dziewczęta. Warunki stwarzane przez szkoły niepubliczne: kameralna atmosfera (szkoły niepubliczne liczą na ogół mniej niż 200 uczniów), małe klasy, więcej zajęć, indywidualne traktowanie ucznia, to wszystko przyczynia się do lepszych wyników nauczania. Ma na nie wpływ także fakt, że większość rodziców posyłających dzieci do szkół niepublicznych ma wykształcenie wyższe. Z przeprowadzonych badań wynika, że szkoły niepubliczne ustępują publicznym jedynie w posiadanej bazie sportowej. Nie mają z reguły własnych boisk i sal gimnastycznych.
Szkoły publiczne i niepubliczne
Porównanie środowisk edukacyjnych
Mamy dzisiaj około 10% szkół niepublicznych, najwięcej w województwie mazowieckim i śląskim, najmniej w opolskim.
2. Szkoły niepubliczne są to przeważnie szkoły małe z niewielką liczbą uczniów (od kilkudziesięciu do 500).W szkołach niepublicznych w całym kraju uczy się 2% dzieci i młodzieży, najwięcej w liceach - 3,6%.
3. Placówki niepubliczne dysponują większą liczbą komputerów i częściej wsparciem psychologa i/lub pedagoga, zwłaszcza w województwie mazowieckim. Szkoły z województwa mazowieckiego mają również szerszą opiekę medyczną. Natomiast szkoły publiczne, zwłaszcza licea, są lepiej wyposażone w sale gimnastyczne i boiska szkolne.
4. Dyrektorów szkół niepublicznych charakteryzuje planowość działania i duża gospodarność zarządzanymi środkami oraz dbałość o finanse placówki. Natomiast dyrektorzy szkół publicznych charakteryzują się stosunkowo dużą awersją do zagadnień finansowania oświaty, a nawet do rozwiązywania problemów budżetowych własnej placówki.
5. Programy wychowawcze szkół niepublicznych są przeważnie bardziej rozbudowane oraz zawierają więcej różnorodnych celów wychowania.
Placówki niepubliczne znacząco częściej niż publiczne formułują cele związane z rozwojem społecznym, intelektualnym i moralnym uczniów oraz ich aspiracjami. Celem wychowawczym szkół niepublicznych jest wzmacnianie własnej wartości ucznia oraz kształtowanie umiejętności kierowania własnym postępowaniem. Szkoły niepubliczne zdecydowanie częściej niż publiczne wymieniają także takie cele wychowawcze, jak:
7. Zagrożenie problemami wychowawczymi w szkołach niepublicznych jest wyraźnie mniejsze niż w szkołach publicznych.
- problemy wychowawcze pojawiające się w szkołach niepublicznych, to agresja werbalna uczniów w stosunku do nauczycieli oraz zaburzenia w relacjach uczniów i nauczycieli
8. W szkołach niepublicznych dużo rzadziej niż w publicznych pojawiają się przeszkody w osiąganiu zamierzonych celów edukacyjnych, takie jak:
- bieda środowisk, z których pochodzą uczniowie
10. W szkołach niepublicznych oceny są zdecydowanie mniej zróżnicowane niż w publicznych, jeśli porównujemy oceny uczniów w szkołach podstawowych, gimnazjach i liceach.
Najbardziej znane teorie alternatywne w Europie.
Są to różnorodne sposoby nauczania funkcjonujące w różnych krajach niezależnie od systemów państwowych:
* learning by doing Johna Deweya;
* "szkoła pracy" ( Arbeitsschule ) Georga Kerschensteinera (1854 - 1932)
* "szkoła aktywna" ( l` école active) Adolph`ea Ferriere`a (1879 - 1960)
* "szkoła pracy produkcyjnej" ( trudowaja szkoła) Pawła Błońskiego (1884 - 1941)
* "szkoła twórcza" Henryka Rowida (1877 - 1944)
* koncepcja `planu daltońskiego` Helen Parkhurst (1887 - 1959)
* "metoda projektów" ( the project metod of teaching ) Williama Hearda Kilpatricka (1871 - 1965) i Johna Alforda Stevensona;
* "uczenie się pod kierunkiem" ( supervised study) Alfreda Lawrance`a Hall - Questa
* "metoda winnetkowska" Carltona Washburne'a (1889 - 1968) "przystosowania szkoły do dziecka"
* różne odmiany tzw. "nauki całościowej" i "nauczania łącznego" (Gesammtunterricht) np. Karla Linkego (1884 - 1938)
* metoda swobodnego wychowania przedszkolnego w "domach dziecięcych" ( casa del bambini) Marii Montessori (1870 - 1952)
* metoda "ośrodków zainteresowań" - ( centrem de d`intérets) Owidiusza Decroly`ego (1871 - 1932)
koncepcja "swobodnej szkoły ludowej" według "planu jenajskiego" Petera Petersena (1884 - 1952)
* system mannheimski, tj. "organizowania szkół na podstawie wrodzonych uzdolnień dzieci" Jozefa Antona Sickingera (1858 - 1930)
* różne odmiany nauczania w ciągach równoległych, nauczanie egzemplaryczne, nauczanie problemowe, nauczanie grupowe, nauczanie kompleksowe, metoda "nowych technik dydaktycznych" Celestina Freineta ( 1896 - 1966), czy nieco późniejszy, rozwijany już po ostatniej wojnie światowej system "mi-temps" ( połowę czasu na naukę, połowę na wychowanie fizyczne i sport ) Maxa Fourastiera
* "republiki dziecięce" ( little commonwealth) Homera Tyrella Lane`a (1986 - 1925)
* ciągle aktualny system skautingu lorda Roberta Stephensona Smitha Baden - Powella (1857 - 1941), który to system stał się wzorem dla harcerstwa polskiego;
* skrajnie antyautorytarny system swobodnego samorządnego samowychowania młodzieży w szkole i zakładzie Alexandra Sutherlanda Neilla (1883 - 1973) w Summerhill
* system wychowania kolektywnego w komunach pracy Antoniego Makarenki (1888 - 1939)
* system "pedagogii serca" ( sierdce oddaju dietiam) Wasyla Suchomlińskiego (1918 - 1970)
* nastawiony na "naprawę świata" w duchu racjonalnego, pokojowego i liberalnego urządzenia życia przeciw wszelkiej nietolerancji i fanatyzmowi - system swobodnego wychowania realizowany przez Bertranda Russela (1872 - 1970) wraz z żoną - w jego szkole - internacie Beacon Hill;
* system wychowawczy oparty na antropozofii ("ludzkich siłach duchowych") Rudolfa Steinera (1861 - 1925) w zapoczątkowanych przez niego tzw. "wolnych szkołach waldorfskich" (Waldorf - Schulen), rozwijanych w świecie do dziś
Przykłady alternatywnych systemów i szkół w Europie:
- "Slöjd" - Arbeitserziehung in Schweden, ihre Ursprünge, Methoden und Ziele
- " La Prairie" - Renaissance der "Education Nouvelle" - Frankreich Toulouse
- "Reggio - Pädagogik" - Persönlichkeitsentwicklung, vielsetig, kreativ
- "Storyline - Methode" - Lernen in der komplexen Geschichte
- "Junior Republic" - William R. George
- "Dom Sierot" - Janusz Korczak
- "Gorkij - Kolonie" - Anton Semjonowitsch Makarenko
- "Little Commonwealth" - Homer Lane
- "Boys Town" - Father Flanagan
- "Escuela Moderna" - Francisco Ferrer
- "Weisenhaus zu Cempuis" - Paul Robin
- "Freie Bauernschule in Jasnaja Polana" - Leo N. Tolstoi
- "Summerhill" - Alexander Sutherland Neill
- "Casa dei Bambini" - Maria Montessori
- "New School Abbotsholme" - Cecil Reddie
- "Ecole des Roches" - Edmund Demolins
- "Walkemühle" - Leonard Nelson
- "Deutsche Landerziehungsheim" - Hermann Lietz